سیه مو

غزل شاکری

اگرچه عمری ای سیه مو چون موی تو آشفته ام

درون سینه قصه این آشفتگی بنهفته ام

ز شرم عشق اگر به ره ببینمت ندانم چگونه از برابر تو بگذرم

نمیدهد دلم رضا که بگذرم ز عشقت نه طاقتی که در رخ تو بنگرم من

اگرچه عمری ای سیه مو چون موی تو آشفته ام

دل را به مهرت وعده دادم دیدم دیوانه تر شد

گفتم حدیث آشنایی دیدم بیگانه تر شد

با دل نگویم دیگر این افسانه ها را باور ندارد غصه مهر و وفا را

مگر تو از برای دل قصه وفا بگویی به قصه چون شد آشنا غصه مرا بگویی

مگر تو از برای دل قصه وفا بگویی به قصه چون شد آشنا غصه مرا بگویی

اگرچه عمری ای سیه مو چون موی تو آشفته ام

درون سینه قصه این آشفتگی بنهفته ام

ز شرم عشق اگر به ره ببینمت ندانم چگونه از برابر تو بگذرم

نمیدهد دلم رضا که بگذرم ز عشقت نه طاقتی که در رخ تو بنگرم من